Miejsca, których w Bratysławie nie sposób pominąć
Bratysławski Zamek (Hrad)
Z zamku położonego na wzgórzu nad Dunajem można podziwiać panoramę całego miasta.
Obszar wzniesienia był zamieszkiwany już w początkach epoki kamiennej; pierwszymi znanymi obywatelami byli właśnie Celtowie, którzy w tym miejscu wybudowali warowną osadę Oppidium. Najstarsza pisemna wzmianka na ten temat pochodzi z roku 907; opisuje historię bitwy, w której Węgrzy pokonali Bawarów. Ponad cztery stulecia przebiegała poprzez to terytorium granica rzymskiego imperium Lines Romanus. W okresie Wielkomorawskiej Rzeszy słowaccy obywatele zbudowali twierdzę, która stała się znamiennym centrum tamtej doby. W dziesiątym wieku Bratysława stała się częścią rozwijającego się państwa węgierskiego. Z biegiem czasu, słowiański zamek książęcy, pod wpływem wielu przekształceń, zmienił się w średniowieczny zamek.
W okresie panowania Zygmunta Luksemburskiego, w piętnastym wieku, zamek osiągnął dzisiejsze rozmiary w ramach późnogotyckiej przebudowy zapoczątkowanej w 1427 roku. Po północnej stronie dobudowano bramę wejściową nazwaną na cześć króla Zygmunta; zachodnia strona była zaś otoczona wałem, który dosięgał niekiedy nawet siedmiu metrów szerokości. W szesnastym wieku król Ferdynant rozporządził dalszą przebudowę zamku, tym razem skłaniając się do stylu renesansowego. W siedemnastym wieku, gdy Bratysława stała się miastem koronacyjnym, zamek przeszedł dalsze przekształcenia czerpiąc z trendów barokowych. Podczas rządów Marii Teresy, zamek został przebudowany w wielkim stylu po raz ostatni. W nowym pałacu umieszczono galerię obrazów, bibliotekę i cenne zbiory artystyczne, zwłaszcza grafiki Alberta Tešínskeho, który później został przeniesiony do Wiednia i do dziś jest znany pod nazwą Albertina. Koniec osiemnastego wieku jest czasem upadku bratysławskiego zamku jako koronacyjnego centrum kraju. Po śmierci Marii Teresy, Józef II umieścił tu centum szkolnictwa i seminarium duchowieństwa katolickiego. Następnie zamek pełnił rolę koszarów wojskowych, aż w 1811 roku spłonął. Obecny stan zamku jest rezultatem rekonstrukcji z lat 1956-1968; jego wygląd jest nawiązaniem do tzw. Tereziańskiej przebudowy z końca osiemnastego wieku. Częścią zamku są ekspozycje Słowackiego Muzeum Narodowego i Muzeum Historycznego.
Ruiny zamku Devín
Potężna twierdza była zbudowana na strategicznym miejscu, na skale pod którą rzeka Morawa wpływa do Dunaju. Devin jest doniosłym słowackim zabytkiem archeologicznym. Najstarsze odkrycia dowodzą zasiedlenia tego miejsca juz przed siedmioma tysiącami lat.
W pierwszym wieku przed naszą erą terytorium to zamieszkiwali Celtowie. Podczas rzymskiego imperium Devin pełnił rolę ważnej twierdzy obronnej, zaś w okresie Wielkomorawskiej Rzeszy stanowił istotne centrum polityczne i administracyjne. Nazwę Devin można odnaleźć już w
Fuldských zapiskach pochodzących z 864 roku. W swojej historii zamek często zmieniał właścicielów, aż do osiemnastego wieku, gdy przestał być używany; od tego czasu nastapiło jego stopniowe niszczenie. Jego rozpad dokończyły napoleońskie wojska, które w 1809 roku wysadziły w powietrze niszczejący zamek. Romantyczna ruina w rozległym obwarowaniu stała się źródłem natchnienia wielu dzieł malarskich, jak również miejscem licznych wycieczek. Po dwóch dziesięcioletnich rekonstrukcjach i pracach konserwatorskich, ruiny zamku ponownie udostępniono dla szerszego ogółu i utworzono tu ekspozycje muzealne.
Nieustannie prowadzone są w tym miejscu badania archeologiczne. Podczas ostatnich pięciu lat archeolodzy odkryli tutaj pozostałości rzymskiej wieży pochodzącej z pierwszego wieku, resztki garncarskich i ceramicznych wyrobów tego wieku, a także podstawy dawnej osady.
Devin jest udostepniony dla celów turystycznych od marca do października, w godzinach 10.00 - 17.00 w ciągu tygodnia, a w weekendy od 10.00 do 18.00. Bilet normalny kosztuje 60 koron, a ulgowy - 20 koron.
Katedra Świętego Marcina (Dóm Svätého Martina)
Trójnawowa katedra gotycka została wybudowana na miejscu, gdzie piewotnie stał kościół romański. Budowę rozpczęto na początku czternastego wieku, a wyświęcono ją w 1452 roku. Przy kościele powstało także kilka kapliczek - gotycka św. Zofii (wdowy po czeskim królu Wacławie IV), barokowa św. Jana Almużnika z 1732 roku i kaplica św. Anny. W dziewiętnastym wieku kościół został ponownie przebudowany na styl gotycki.
Katedra w latach 1563- 1830, w okresie rozwijającego się Imperium Osmańskiego, pełniła rolę miejsca koronacyjnego jedenastu królów węgierskich i ośmiu królowych. To właśnie w tym kościele po raz pierwszy została zarezentowana kompozycja Beethovena pt. „Missa Solemnis".
Brama Michała (Michalská brána)
Michalská brána jest jedyną zachowaną bramą ze średniowiecznych murów warownych. Gotyckie podstawy wybudowano w pierwszej połowie czternastego wieku. W latach 1511- 1513 wzniesiono wieżę, a po przebudowie w latach 1753- 1758 nadano jej kształt, który podziwiamy do dnia dzisiejszego, kierując swój wzrok na szczyt 51 metrowej wieży uwieńczonej rzeźbą Świętego Michała. Obecnie w Bramie Michała mieści się Muzeum Dawnej Broni i Fortyfikacji. Bilet uprawnia także do wejścia na taras widokowy pod szczytem, skąd rozciąga się panorama starówki.
Pałac Biskupów (Primaciálny palác)
Primaciálny palác znajduje się na Primaciálnym Placu, został wybudowany w stylu klasycystycznym w latach 1778- 1781 w oparciu o projekt Melchiora Hefelego. Zleceniodawcą przedsięwzięcia był prymas Węgier i arcybiskup Esztergomu Josef Batthyany. Na poddaszu widnieją alegoryczne rzeźby autorstwa J.Köglera i F.Prokopa. Można tu także zobaczyć wazony J. A. Messerschmidta. Na szczycie tympanonu znajduje się okazały złocony herb arcybiskupa przykryty kapeluszem kardynalskim monstrualnych rozmiarów i wagi sięgającej 150 kilogramów. W tympanonie umieszczona jest także mozaika Ernesta Zmetáka. Figurki aniołów na fasadzie trzymają litery I – Iusticia (sprawiedliwość) i C – Clementia (łaskawość)- osobiste hasło kardynała. W sali wejściowej pałacu wisi tablica pamiątkowa upamietniająca podpisanie traktatu pokojowego w Bratysławie. Na dziedzińcu stoi renesansowa fonntanna św. Juraja, zaś w jego rogu znajduje się wejście do kaplicy św. Ladislava. Jedną z największych atrakcji Pałacu jest Sala Lustrzana, w której w 1805 roku podpisano porozumienie pomiędzy napoleońską Francją a Habsburgską Austrią, po bitwie pod Slavkovem. Także w tym miejscu, w 1848 roku, król Ferdynand I podpisał dokument o zniesieniu poddaństwa na Węgrzech. W salach Pałacu mieści się obecnie Galeria miejska, w której znaczną część stanowi kompletny cykl bezcennych gobelinów utkanych w angielskiej manufakturze Mortlake w 1632 roku. Jest to unikat na skalę światową znaleziony w skrytce, na którą natrafiono w ścianie, podczas wykonywania prac renowacyjnych w 1903 roku. Pałac jest obecnie siedzibą prezydenta miasta.
